Pasiasty ogoniasty. Wspólne czytanie i dzierganie część 11.

Ogłaszam wszem i wobec, że mój ogoniasty został ukończony! Jupi!!!  W tym miejscu chciałabym podziękować Kasi za świetną zabawę i wyczerpujący opis wykonania sweterka. Mimo cieniutkich drutków dziergało mi się nadzwyczaj przyjemnie , bo wiedziałam , że robię coś wspólnie i to na pewno mobilizowało mnie do pracy.W Lany Poniedziałek wzięłam rzeczony sweterek, aparat , fotografa i dwa moje skarby na prawdziwą sesję. A to jej rezultat:

Tak pilnowałam , żeby brzeg sie nie zawijał, ale on miał inne plany:-)

Konstrukcja sweterka niezwykle prosta, właściwie od góry do dołu robiony dżersejem, tylko na dole zdecydowałam się na mały ściągacz. Kontrastową , czarną włóczką zaczęłam i skończyłam sweterek. To samo zastosowałam przy rękawach.

Najwięcej frajdy miałam z chowaniem nitek od pasków, zdecydowałam się na kolejny masochizm , pierwszy to  druty nr 3,  i policzyłam wszystkie nitki do schowania ... 63 ...ostatnie sześć nitek chowałam walcząc ze sobą, ale jestem z siebie dumna i dzierganie tego sweterka sprawiło mi naprawdę ogromną radość.

Co najmniej taką jak podczas robienia zdjęć , co widać na załączonym obrazku:)

Pasiaka robiłam z alpaki , której pudło leży u mnie odłogiem, wybrałam tylko najmniej tęczowe kolory . Po noszeniu sweterka cały dzień , stwierdziłam , że "efekt drapaka" przestał mi przeszkadzać, zdziwiłam się , że nie czuję sweterka na karku, a przecież to alpaka! Mam nadzieję, że to nie efekt euforii , którą odczuwam za każdym razem podczas bliższego spotkania z szeroko pojętą naturą. Może jakieś cudowne uleczenie? 

Z tego powodu, że nasz region należy do najzimniejszych, zieleni u nas jak na lekarstwo, ja za to nadrabiałam kontrastem:) Dziś dopiero , po paru cieplejszych dniach , mogę stwierdzić, że są już liście na drzewach i to całkiem spore!

Na koniec moje dwie gwiazdy, które dzielnie zniosły sesję, całkiem mało przeszkadzając i niewiele wchodząc w obiektyw, a których absolutnie nie mogło zabraknąć.

Obecnie na drutach mam kolejny sweterek, oto mała zajawka razem z książką , którą obecnie czytam

Książkę przyznam się , że męczę, nie podoba mi się jej styl , chociaż temat bardzo wzniosły. Nie wiem czy ją przeczytam do końca. A na drutach coś dla prawdziwych twardzieli, dla ludzi żądnych przygód, sweter nie bojący się wody , wichrów i mrozów, już go kocham - mój pierwszy Lopapeysa ,( nie wiem czy dobrze odmieniłam ) . Praca nad nim pochłania mnie bez reszty, jestem po prostu nim opętana. Na dzień dzisiejszy udało mi się już połączyć rękawy z korpusem i teraz czeka mnie rzecz najprzyjemniejsza , czyli karczek. Mam nadzieję , że przebrnę przez niego bez problemów, w zasadzie to niczym się nie przejmuję , bo mam nieocenione wsparcie w postaci Ewy , której serdecznie dziękuję, że znosi moje namolne telefony, ale o sweterku i całym procesie produkcji już w następnym poście. Pozdrawiam wszystkich Was serdecznie i dziękuję za każde miłe słowo.

Wiola.