Lopapeysa.

Wszystko zaczęło się od bloga Ewy . Myślę , że nasz mały dziewiarski światek zna jej bloga i wie jak Ewa mocno zafascynowana jest Islandią. Islandia zawsze pozostawała moim niezrealizowanym marzeniem, tym bardziej z wielką przyjemnością śledziłam poczynania Ewy. Pozostawało właściwie tylko kwestią czasu, kiedy sama będę miała na plecach swojego własnego Lopika.  Nie mogę pojechać do Islandii, więc Islandia przyszła do mnie:)

Po wielkich pertraktacjach i z ciężkim bólem wybrałam swój zestaw.

Wełna Alafosslopi w kolorach:

8095 beżowa kolor bazowy

7944 ecru

8058 zielony

7829 ciemny brąz

Druty nr 4,5 i 6 .

Całość produkcji wspominam bardzo miło , na pewno dużą zaletą jest pomoc Ewy, która cierpliwie odpowiadała na zadawane pytania. Już na samym początku, jeszcze zanim wybrałyśmy paletę kolorystyczną , przekopywałam internet w poszukiwaniu odpowiedniego wzoru. Wzór musiał być nie trudny, ponieważ pierwszy raz robiłam sweterek z wrabianym wzorem , co się później okazało banalnie proste,  po raz pierwszy robiłam od dołu , po raz pierwszy szyłam kitchenerem , nie mówiąc już o tak skomplikowanej czynności jak rozcięcie sweterka. Jednym słowem nauczyłam się bardzo dużo przy tym jednym sweterku , a poziom trudności oceniam w skali 1-5 na trójeczkę. Wybrałam bardzo popularny Icelandic zip cardigan , chociaż mój wzór różni się minimalnie od pierwowzoru, w tym momencie wielkie dzięki dla Ewy, która przesłała mi schemat mego wymarzonego sweterka. Zanim przejdę do prezentacji , słów kilka o samym rozcięciu. 

Zanim rozetniemy sweterek trzeba najpierw sweterek namoczyć, dokładnie wysuszyć , u mnie trwało to trzy dni i dokładnie zabezpieczyć brzegi, można to zrobić na maszynie , ręcznie igłą i nitką, lub tak jak ja , korzystając ze wskazówek Doroty, zabezpieczyć to szydełkiem. Znalazłam nawet bardzo podobną włóczkę - dropsowego delighta. Nie wiem czy widać na zdjęciu szydełkowy łańcuszek, na blogu Doroty jest to bardzo dobrze pokazane. Bałam się czy to wystarczy , więc przeszyłam jeszcze na lewej stronie wzdłuż prawych oczek igłą i dropsowym delightem . Po tych zabiegach ,wciąż z duszą na sercu zabrałam się do cięcia. Cięcie przebiegło pomyślnie , żadne oczko nie puściło, na pewno jest to również zasługą samej włóczki, która ma włosek. Później zostało już tylko przyszycie zamka.  

Dziś , przy okazji prezentacji sweterka, chciałabym zabrać Was w moje jedno z ulubionych miejsc na Suwalszczyźnie. Zabieram Was do najpiękniejszej krainy na świecie, do Suwalskiego Parku Krajobrazowego, miejsce nazywa się "Głazowisko Rutka" . Oto mój Lopapeysa , miłego oglądania,  zdjęć będzie dużo:) 

   

 Wiało wtedy jak nie wiem co, mogłam przy okazji sprawdzić wiatroszczelność sweterka i potwierdzam jego skuteczność, było wtedy około 7 stopni, pod sweterkiem miałam krótki rękawek, odczucie zimna - żadne.

Mój nieudolny kitchener

Na samym końcu kwestia "gryzienia" , Włóczka jest z tych bardzo naturalnych, pojedynczo skręconych z widocznym włoskiem, bardzo rustykalna. Sama jako wielki , bardzo wielki wrażliwiec zastanawiałam się nad sensem posiadania sweterka z takiej włóczki, bo jest to włóczka intensywnie masująca - dziękuję Ewa za znalezienie odpowiedniego słowa:-) Efekt masowania uległ znacznemu zmniejszeniu po kąpieli w odżywce do włosów, obecnie po kilkudniowym , intensywnym użytkowaniu , wystawianiu sweterka , jak widać na załączonych zdjęciach ,  na działanie wichrów, (oj wieje u nas, wieje) nie odczuwam znacznego dyskomfortu na ciele i śmiem twierdzić , że się z moim sweterkiem bardzo polubimy, może będę mogła za jakiś czas powiedzieć nawet o miłości? Od Ewy wiem, że główny masażysta, czyli wystające włoski, po pewnym czasie stopi się z resztą sweterka i nie będzie to w ogóle odczuwalne. Podsumowując , jestem bardzo zadowolona ze sweterka i ze współpracy z Ewą (dziękuję za wszystko:)) , będę na pewno chciała spróbować zrobić coś z cieńszej siostry Alafosslopi , jeżeli czegoś nie napisałam , a coś Was interesuje , to śmiało pytajcie, pozdrawiam

Wiola.