Cocachin

    

Dziś właśnie jest ten dzień, aby zaprezentować Wam tajemniczy projekt nad którym pracowałam w sekrecie, po kryjomu i w ukryciu. Sprawcą całego zamieszania była Asia :) Sweterek spodobał mi się od pierwszego wejrzenia, bo jak tu nie zakochać się w ażurach i w wyjątkowej konstrukcji sprawcy całego zamieszania. Smaczku dodaje też fakt, z jakiej włóczki powstał ten sweterek , a raczej z jakiego koloru. Historia tej włóczki jest wyjątkowa, jest to bowiem włóczka z pierwszego mojego wełniastego zamówienia i jak widać zupełnie nie w moich kolorach, co oczywiście jest pojęciem błędnym ,bo kolor bardzo mi się podobał i przeczekał trzy lata w szufladzie na swoje ostateczne przeznaczenie. Trzymałam go na wyjątkowy projekt i jak zobaczyłam zdjęcia Cocachinki , wiedziałam , że to jest to!

Zdjęcia powstały szybcikiem , wręcz w mgnieniu oka. Razem ze zdjęciami Uszatki z poprzedniego postu gdzieś z 20 minut. Aura w ogóle nie sprzyjała, bo oczywiście była mgła, zadymka, zero słońca,  wiatr który u nas jest normą i oczywiście mróz. A do tego wszystkiego ja z fąflem:) Wybaczcie bluzkę pod sweterkiem, ale z racji pogody i choroby to była konieczność. Mimo tych wszystkich "przeciwności" staraliśmy się jak mogliśmy , więc zapraszam na prezentację:)

 Rzut okiem na całość sweterka. Konstrukcja bardzo na moją "bujną" figurę, czuję się w nim dobrze i nie grubo , co jest najlepszą miarą jeżeli chodzi o późniejsze użytkowanie i ogólne zadowolenie:) Fason raczej z tych "miękko opadających" niż ściśle przylegający do ciała,   lekko rozszerzający się ku dołowi .  Nadprogramowe pięć kilo ukryło się gdzieś w gąszczu oczek prawych i lewych.

Zdjęcia można podzielić na polne i leśne. W lesie padał przyjemny śnieżek, natomiast na polu hulanki i swawole. Na polnych zdjęciach staram się rozpaczliwie nie zamykać oczu. Chojrak jestem bo padał taki drobniutki i ostry śnieżek , przeplatany co raz to silniejszymi podmuchami wiatru , jedyne na co mnie było stać to szybki skok w pobliskie trawy, zanim nie uciekłam do samochodu.

Widoczność nie przekraczająca 150 m, a my na zdjęcia się wybrali:)

 A w lesie , jak w bajce. Masa śniegu i leniwie wirujące płatki, uwielbiam to!

Spójrzcie na ażurowy tył. Cały sweterek obfituje w takie przyjemne dla oka detale.

Ten sam motyw mamy na rękawie.

Teraz szczegóły , bo jest o czym pisać, jest co podziwiać i jest na co patrzeć. Zdjęcie poniżej wiernie oddaje kolory włóczki, która mimo , iż nie jest niebieska jest tak piękna, że w zasadzie można by powiesić na wieszaku i patrzeć się tylko na przejścia kolorystyczne

Pięknie ukształtowany tył . Takie "zaokrąglenia" uwielbiam , mam wtedy wrażenie , że pewna część ciała, pozostaje w ukryciu i wcale jej nie widać, a już na pewno nie rzuca się w oczy:) Jako ciekawostkę powiem, że w sweterku nie ma w ogóle rzędów skróconych, a wydłużony przód i tył są ukształtowane dzięki wyjątkowej konstrukcji i niezaprzeczalnemu talentowi Projektantki.

Podoba mi się zakończenie rękawów, a może bardziej ich "wydłużenie" co dało piękny efekt mitenek:)

Przedni panel z zalotnym ażurem przepleciony oczkami lewymi.

Na koniec tak dla rozgrzewki , żeby nie było za zimno, trochę ożywczej i dodającej energii przebieżki:))

Huhu, brrrr..

Nie muszę chyba nikogo przekonywać o tym jak bardzo sweterek mi się podoba:))

Dane techniczne:

Wzór: Cocachin (klik)

Autorka: Asja Janeczek (klik)

Włóczka: Malabrigo sock , kolor turner

Zużycie: 2 i 3/4 motka

Druty:2.75

Rozmiar: M

Asi dziękuję za możliwość uczestniczenia w całym tym zagadkowym przedsięwzięciu i gratuluję kolejnego wspaniałego projektu , przemyślanego , do granic możliwości dopieszczonego , pięknie leżącego {szczególnie mam na myśli te wyszczuplające , sprytne skośne cięcia} , jestem zachwycona:) Kończąc pozdrawiam wszystkich serdecznie, jednocześnie nie kryjąc zdumienia nad swoją blogową aktywnością w tym miesiącu:))

Wiola.